Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adı ile.
5-MÂİDE SURESİ11- Ey iman edenler! Allah’ın üzerinizdeki nimetini hatırlayın; hani bir topluluk size ellerini uzatmak istemişti de onların ellerini sizden geri çekmiştik. Allah’tan korunup sakının ve müminler ancak Allah’a güvenip dayansınlar.
5-MÂİDE SURESİ12– Andolsun ki, Allah, İsrailoğullarından ahid almıştı ve içlerinden on iki Nâkib (lider) göndermiştik. Allah şöyle demişti: “Şüphesiz ben sizinle beraberim. Eğer namazı dosdoğru kılarsanız, zekâtı verirseniz, peygamberlerime inanır, onlara gerektiği şekilde yardım ederseniz ve Allah’a güzel bir borç verirseniz, elbette günahlarınızı örterim, sizi altından ırmaklar akan cennetlere sokarım. Fakat bundan sonra içinizden kim küfre saparsa, muhakkak ki o doğru yoldan sapmış olur.”
5-MÂİDE SU 13- Böyle iken, sözlerini bozdukları için biz de onları lanetledik, kalplerini katılaştırdık. Kelimeleri yerlerinden oynatarak tahrif ederler. Kendilerine verilen öğütlerin bir kısmını unuttular. İçlerinden pek azı hariç, sen onlardan hep bir hainlik görürsün. Yine de sen affet, aldırış etme. Şüphe yok ki Allah, ihsan edenleri sever.
Huzeyfe (Radiyallahu Anh) şöyle dedi:
Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:
“Melekler sizden önceki ümmetlerden bir kimsenin ruhunu karşıladı. Melekler:
−Hayırdan bir şey yaptın mı? dediler. Bu kimse:
−Ben hizmetçilerime, sıkışık fakire mühlet veriniz müsamaha ediniz, diye emrederdim, dedi.
Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:
“Bunun üzerine melekler:
−Ona müsamaha ediniz, dediler.”
Ebu Malik, Rıb’iyyin’den yaptığı rivayette şöyle dedi:
Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:
“Eli geniş olana kolaylık gösterir, eli dar olana mühlet verirdim…”
Buhari 1920, İbni Mace 2420
(150) Eli Dar Kimselere Müsamaha İle Mühlet Vermek
(255) Ebu Hureyre (Radiyallahu Anh) şöyle dedi:
Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:
“İnsanlara borç veren bir tacir vardı. Borçlulardan eli dar olanı gördüğünde, hizmetkârlarına:
−Eli dar fakir kimseye geldiğinde, ona müsamaha ediniz! Umulur ki, Allah da bize müsamaha eder derdi. O kimse Allah’a kavuştuğunda Allah bu sebeple ona müsamaha etti.”
Buhari 1921, Müslim 815/31, Nesei 4709, İbni Hibban 5042, Tayalisi 2514, Begavi 2139