Kâlû subhâneke lâ ilme lenâ illâ mâ allemtenâ inneke entel alîmul hakîm(hakîmu).

32-“Subhansın- dediler-“Bizim  sanan   itirazimizdan  , emrine   muhalefet  etmekten  seni tenzih ederiz .Lütuf ve cömertligin ile ;Bizim – senin öğrettiğinden başka -bir ilmimiz yok.

Şüphesiz sen;  sensin alîm ve hakîm.”

Alim   ilmi her seye  kusatan,  hiç bir  şey   kendisine   gaib olmayan, göklerde  olsun , yerde olsun   zerre ağırlığı kadar   bundan   daha küçük  ve daha büyük  olmak üzere hiç  bir şey kendisinden  gayb   olmayan demektir.

Hakîm: öylesine   tam bir hikmet sahibidir ki  yaratilmislardan   hiç kimse bunun   disinda   ve emiri altindakilerden  hiç biri   bundan müstesna degildir.

Hikmertsiz hiçbir sey  yaratmadigi gibi  n hikmetsiz  hiç bir seyi  emretmemistir.

Hikmet ise   her birseyi   kendisine yakisan  yere   koymaktir.

Îste   melekler   Allah’in  ilim ve hikmetini  ikrar ve itiraf  ettikleri gibi, kendilerinin  en basit  bir seyi dahi  bilmek imkânina  sahip olmadiklarini   da bildirdirler.

Allah’in  kendi üzerlerinde ki  lütûf  ve ihsanini, bilmedikleri  seyleri kendiulerine ögrettigini  itiraf ettiler

Selam ve dua   ilee….

kaynak (Tefsiru’s- Sa’di (Allametu’s-seyh Abdurrahman es – Sa’di)

Allah ondan razi olsun

Yüce Allah’a hamd-ü senâlar olsun