Bir önceki âyette mutlak olarak dini oyun ve eğlence yerine koyma söz konusu iken burada dinin özel bir hükmüyle yani ezanla veya namazla alay etme söz konusudur.

Müslümanları namaza çağırmak maksadıyla ezan okunduğunda münafıklar ezanın sözlerini çarpıtarak, yahut eğlenceye alarak onunla veya namazla alay ediyorlardı.

Ezanı veya namazı bu şekilde alay konusu yapmaları şüphesiz ki onlardaki düşünce kıtlığından, cehalet ve anlayışsızlıktan ileri geliyordu.

Bu âyetin yanısıra Cum’a sûresinin (62) 9. âyeti, “namaza çağırma” mânasında ezanın Kur’an’da yer aldığını göstermektedir. Çağırmanın şekli ve sözleri ise sünnette belirlenmiştir.

Kaynak : Kur’an Yolu Tefsiri Cilt: 2 Sayfa: 299-300

"Yüce Allah şöyle buyurdu: 
‘Senin ümmetine beş vakit namazı farz kıldım ve onları, vaktinde 
ve hakkını vererek kılanları cennete koyacağımı kendi katımda 
vaad ettim. Namazları düzenli kılmayanlar için ise 
katımda böyle bir vaad yoktur.’ "
(Ebû Dâvûd, Salât, 9)