Rahatlık mı, Saygısızlık mı?
Selamlar... Bir zamanlar atalarımızın "Söz gümüşse sükût altındır" dediği günlerden, bugün her fırsatta ağza alınmayacak sözlerin sanatsal bir ifadeye dönüştüğü bir çağa geldik. Metroda, otobüste, parkta, hatta belki aile yemeğinde... Bir bakıyoruz, insanlar kendi aralarında kelime dağarcığımızı genişleten (!) sohbetlere dalmışlar. Modern toplumun bir nevi yeni "şiir anlayışı" bu: Küfür. Eskiden şairler, mecazlarla konuşur, ince esprilerle güldürürdü. Bugün ise gençlerin lügatına baktığımızda, sözcüklerin sert birer enstrüman olarak kullanıldığına şahit oluyoruz. Öyle ki, "Senin ananı..." ile başlayan bir cümle, hayranlıkla izlenen bir dizide yer alabilir. Üstelik gençler de bu dilde ustalaşmış, her ortamda uygulama fırsatı buluyor. Eğitim sistemi boşuna mı var…