Kazandın mı gerçekten?
Para mı biriktirdin, bilgi mi topladın, itibar mı edindin?
Belki de dostluklar kazandın… Peki, ne yaptın onlarla?
Biriktirdiklerin varsa, elbet paylaşacakların da olmalıydı.
Ama eğer kazandıklarını bir başkasına ulaştıramıyorsan,
Unutuyorsan ihtiyacı olanı,
Elin sıkıysa, gönlün darsa, kalbin katıysa…
O zaman dur. Ve önce elini sorgula.
Çünkü bir elin var evet, ama tutmak için değil sadece,
Bırakabilmek için de. Paylaşmayı bilmiyorsan,
Kazandıkların bir başkasının derdine merhem olamıyorsa,
O kazanç seni insan kılmaz.
Gerçek kazanç, paylaştıkça çoğalır.
Bereket, bölüştükçe artar. Elini tutma kendine;
Aç, uzat, paylaş… Kıskandıysan, gizlediysen, başkasından sakındıysan,
Kazandıkça daraldıysa gönlün,
O zaman elinden önce kalbini sorgula.
Çünkü Rabbimiz buyuruyor:
“Onlar, mallarında isteyenin ve yoksun kalanın hakkı olduğunu bilirler.” (Zâriyât, 51/19)
Unutma: Kazandığın her şeyde, senden başkasının da hakkı vardır.
Ve Peygamberimiz (s.a.v.) ne güzel buyurur: “Komşusu açken tok yatan bizden değildir.” (Buhârî, Edeb 27)
Toplamak kolaydır, ama paylaşmak yürek ister.
Zira paylaşılamayan kazanç, bereketini yitirir.
Allah yolunda verilen her lokma bir sadakadır.
Ama cimrilik… Kalbi katılaştırır, insanla Rabbi arasına perde çeker.
Ey gönül… Cömertliğin de bir edebi vardır.
Yalnızca sofralar kurmakla övünme.
Eğer annenin yüreği kırık, Babanın gözleri yorgunsa,
Sen hâlâ eksiksin.
Ele ikram ederken, Annenin duasını, babanın rızasını unutuyorsan,
Vermekle övünme. Zira en büyük ikram;
Bir annenin kalbini hoş etmek, Bir babanın gözlerini güldürmektir.
Rabbimiz buyuruyor: “Rabbin, yalnız Kendisine kulluk etmenizi ve ana babaya iyi davranmanızı emretti.” (İsrâ, 17/23)
Annenin eline bir tas kahve huzurla vermiyorsan,
Babanın hâlini görmezden geliyorsan,
Kimseye bir şey verdiğini sanma.
Sen kazandığını düşünürken aslında kaybediyorsun.
Unutma: Dışarıya sunduğun ikram, gösteriş içinse
Verdiğin hiçbir şey seni Allah’a yaklaştırmaz.
Çünkü cömertlik, dışarıdan önce içeridedir.
Evinde başlamayan iyilik, Sokağa, ümmete ulaşmaz.
O yüzden ey insan: Cömertliğinle övünme.
Henüz tamamlanmamışsın.
Sen hâlâ eksiksin.
Selam ve dua ile…