Yıllar sonra Türkiye’ye döndüm.

Geliş amacım netti: Sağlık sorunlarımı artık ertelemek istemiyordum.
Yurtdışında yaşıyorum.

Ev doktorumun telkinleriyle yıllardır ertelediğim bazı rahatsızlıklarım vardı.

Kolumdaki, belimdeki ağrılar, göz problemlerim…

En son Türkiye’de doktora gittiğimde kızım yeni doğmuştu.

O kızım şimdi otuz geçti 

Evet, bunca  yıldır hastaneye gitmemiştim Türkiye’de.

Tabi o günlerde hastanelerin durumlarını tahmin edersiniz.

Sigorta hastanesiydi. Yerleri silen hademe bile tavrı söyleydi:“Bey amca ayağını silsenize, ahıra mı giriyorsunuz?”

Doktorların ve de hemşirelerin tavrını siz düşünün.

Hatta ben hemşirelerle kavga ettim de çıktım hastaneden.

Otuz   sene önce yaşanan olayları yazıyorum.

O devirlerde başörtülü çalışanlar ya çaycıydı ya da paspasçı.

Bu ayrıntıyı da yazayım ki değerli okurum, unutulmasın.

 Nazillide  özel   bir  hastaneye bir girdim, o kadar temiz ki…

Hastanede önce bunun şaşkınlığını yaşadım.

İşlemler aynen Avrupa’daki hastaneler gibi zaman alıyor.

Kolaylık her yönden gösteriyorlar ve de bu işlemler olurken herkes birbirine saygılı.

Başörtülü kızlarımız da çalışıyor, başı açık kızlarımız da çalışıyor yan yana, omuz omuza.

Hani ayrımcılık var diyen nankörler var ya, bunları görmüyorlar.

Çığırtkanlar var tabii ki, her devirde olduğu gibi:

“Akp  için bunlar geldiler de böyle oldu bu ülke” deyip kinlerini kusan nankörler var.

Tabii ki işlemler bitti.

Yaşadığım şehirde beklersiniz sıranızın gelmesini.

Orada tertemiz bekleme salonunda beklemeye başladık.

Uzun siyah mantomla, siyah eşarbımla baya ilgilerini çektim mi hissettim bakışlarından.

Kendi ailemde bile yadırgadıkları kıyafetimi onlardan anlayış bekleyemezdim.

Sorun değil, alışkınım.

Sessizce elime kitap aldım, okudum.

Tıpkı yasadigim ülkede yaptığım gibi.

Güler yüzlü bir doktor karşıladı beni.

Direkt elimdeki okuduğum kitaba odaklandı.

“Bakabilir miyim?” deyip elimdeki kitabı gözden geçirmeye başladı. ))

“Tüm samimiyetiyle…””

İlginç” dedi, “Genelde bayanlar roman okurlar, siz tarihimizle ilgili böyle kitaplar okuyorsunuz.”

“Severim öğrenmeyi.” diyebildim.

“Çok güzel.” deyip, “Şikayetiniz nedir?” diye sordu.

Yolda merhabalaşmak gibi soruverdi derdimi.

Aslında ilk kez Türkiye’de doktora geliyorum.

Bakışlardan biraz çekingenim.

Kıyafetimden dolayı moralim bozulacağını sanıyordum.

Hiçbiri olmadı.

“Size emar…” diğer yapılacak işlemleri bir çırpıda söyledi doktor bey

Sonra bana bir soru sordu.

Ben de, sorunun cevabını sitemde bulabileceğini söyledim kendisine.

Elime verdiği kâğıtlara bakarken…

Bu kez şaşırma sırası ona gelmişti.

‘Siteniz mi var sizin?’ dedi ve bir çırpıda sitenin adını aldı.

‘Okuyacağım.’ dedi.”

Tam çıkacağım sırada,

“Gözlerimde problem var, bu hastanede var mı doktorunuz?” diye sorunca

önce beni oraya yönlendirdi.

Sonra emar, neyse, artık hepsini bir bir anlattı, sabırla, terbiyeli bir şekilde.

Değerli okurum, ben karmaşık yazdım.

Hastanede yaşadıklarım inanılmaz güzeldi.

Her şey yolunda gitti.

Gittiğim hastane özel bir hastane ama inanın devlet hastaneleri de aynı güzellikte.

Oraya da gittim.

Temizlik pırıl pırıl her yer. İnsanlar terbiyeli.

Eski Türkiye ile bugünün Türkiye’si arasında dağlar kadar fark var.

Sonuç:Ben bir günün içinde tüm sağlık sorunlarımı Allah’ın izniyle hallettim.

Sonuçlar güzeldi, hamdolsun.

Göz muayenemi de oldum.

Hemen hastanenin karşısında gözlükçü var, oradan gözlüğümü de aldım.

Eşimin yanına sevinçle uçarak gittim.

Nasıl şimdi heyecanla sizlere yazdığım gibi, nasıl heyecanla eşime anlatıyorum…

Eşime sevinçle anlattım, şimdi de sizlerle paylaşıyorum.

Yazıyla anlatıyorum ya, şükredin… Konuşarak anlatsaydım bitmezdi bu hikâye 🙂

Rabbim her işimizi kolaylaştırsın.

Sağlıkla, afiyetle kalın.

Ülkemizde  güzelliklerde var  hemide  pek çok   farkedene 🙂

Not nostalji bir yazidir   eski yazilardan  bir  yazi  🙂