Mesela huzur dedik ya…
Benim aklıma hep şöyle bir sahne geliyor: Akşam vakti, ezan yeni okumuş, hava biraz serin…
İnsan bir köşeye çekilip derin bir nefes alıyor. “Rabbim, bugün de seninleydim” diyorsun içinden.
İşte o an, dışarıdaki karmaşa tamamen silinir.
Senin için huzur nasıl bir şey? Bir an, bir mekân, bir his var mı?
Umut ise bence çok ilginç bir duygu.
İnsan bazen kendini çok yalnız hisseder, hiçbir şey yolunda gitmez…
Ama sonra kalbinin içinden çok küçük bir ses yükselir: “Sabret, her gece sabahı bekler.”
Bu ses bazen bir dua, bazen bir ayet, bazen de bir dostun söylediği bir cümle olur.
Sen de zaman zaman böyle “içten gelen bir umut kıpırtısı” yaşar mısın?
Şükür ise tamamen başka bir güzellik.
Bazen sofrada çok basit bir yemek olur, ama kalbinden bir anda öyle bir şükür yükselir ki…
Yemekten değil, o anın huzurundan beslenirsin.
Ya da bir sabah uyanırsın, perdeden sızan ışığa bakarsın ve “Bugün de buradayım, Elhamdülillah” dersin.
Seni en çok hangi şeyler şükre yönlendiriyor?
Sevgi de insana çok şey katıyor.
Allah için sevilen insanlar var ya…
Onlarla konuşmak bile insanın gönlünü hafifletiyor.
Bir dostun mesajı, annenin bir sözü, bir çocuğun gülüşü…
Hepsi bir rahmet gibi.
Sen sevgi deyince kimi ya da neyi düşünürsün daha çok?
Bir de o anlık duygular var…
Hani olur ya, biri bir şey söyler, tebesum edersin
Bir esinti gelir, “Ne güzel yahu!” dersin.
Ya da yolda bir manzarayla karşılaşırsın,
kalbinin içi titrer. Bunlar da Allah’ın bize hediye ettiği küçük sevinç parıltıları bence.
Huzur…
Huzur, bence insanın kalbinin “tamam” dediği andır.
Her şey yolundaymış gibi değil…
Her şey yolunda olmasa bile içinin sakin olması.
Bazen sadece bir dua, bazen bir nefes, bazen sessiz bir köşe…
Allah’ın seni gördüğünü, bildiğini, duyduğunu hissettiğin anlarda gelen o sıcaklık var ya…
İşte huzur biraz o gibi.
Sen huzuru daha çok nerede veya ne zaman hissedersin?
Evde mi, dışarıda mı, bir anda mı, yoksa bir ibadet anında mı?
Sevgi…
Sevgi de huzurun kardeşi gibi aslında.
Birine karşı temiz bir kalp taşımak, birini Allah için sevmek… insanı öyle yumuşatıyor ki.
Kalbi parlatıyor adeta.
Bazen bir sarılmada saklı, bazen bir “iyi misin?” sorusunda, bazen bir dostun sessizce yanında oturmasında.
Ve sevgi olduktan sonra insan daha güçlü, daha dayanıklı oluyor.
Huzur da şükür de sevginin etrafında büyüyor aslında.
Şükür…
Şükür ise tüm duyguların en derin ve en sade hali gibi.
Bir an gelir, içinden kendiliğinden “Elhamdülillah” yükselir.
O an hiçbir şeyin değişmesine gerek yok—senin kalbin değişmiştir.
En küçük nimette bile şükredince hayatın rengi bambaşka oluyor.
Sanki Allah sana minik bir rahatlık kapısı açıyor.
Bazen bir çayın kokusu, bazen bir gülüş, bazen bir sessizlik bile şükür sebebi.Kalbin “iyi ki” demeye başlayınca her şey güzelleşiyor.
Huzuru artırmak için
Huzur çoğu zaman dışarıda değil, kalbin içinde başlar.
Günün bir bölümünü sadece sessizliğe ayır.
Bir köşeye çekil, derin nefes al, Allah’ı hatırla.
Dua etmek veya Kur’an okumak huzuru çok güçlendirir.
Sanki kalbini temizleyen bir yıkama gibi.
Küçük şeylerden memnun olmayı alışkanlık haline getir.
Bir güneş ışığı, bir kuş sesi… fark ettiğin an huzur çoğalır.
Sevgiyi artırmak için
Sevgi, paylaştıkça çoğalan bir duygu:
Ailene, dostlarına, çevrendeki insanlara küçük jestler yap.
Basit bir mesaj, bir gülümseme bile kalpte sevgiyi artırır.
Allah için sevmeyi hatırla. İnsanları sadece “benim için ne yapıyor” gözlüğüyle değil, “Allah rızası için” sevdiğinde sevgi derinleşir.
Kendine de sevgi göster.
Kendini yargılamadan, hatalarını kabullenip merhamet göstermek, kalbini daha sıcak ve bağ kurmaya açık yapar.
Şükürü artırmak için
Şükür, küçük şeyleri fark etmekle başlar:
Her gün uyandığında 3 şey için “Elhamdülillah” de.
Küçük bir rutinle başla; zamanla farkındalık artar.
Karşılaştığın zorluklarda bile şükretmeye çalış.
Çünkü her zorluk, sabrı ve kalp olgunluğunu artıran bir nimettir.
Yemek, içmek, sevdiklerin, sağlığın… basit şeyleri fark etmek, şükür duygunu besler.
Düşünsene… Bu üç duyguyu günlük hayatına birer küçük adım olarak eklesen:
Sabah kısa bir şükür molası,
Gün içinde bir sevgi hareketi,
Akşam huzur için birkaç dakika sessizlik…
Hayatın ritmi yavaşlayacak, kalbin daha dolu ve dingin olacak.
Selam ve dua ile