Hayatın merkezine Allah’ı koyan insan, adımlarının nereye düştüğünü şaşırmaz.

Çünkü kalbinde onu yönlendiren bir nur vardır; sevinçte de, kederde de, yalnızlıkta da…

Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurur: “Allah’ı her an hatırla ki Allah da seni hatırlasın.” (Tirmizî)

Bu, sadece dilin sürekli zikir söylemesi değildir.

Asıl olan, kalbin Allah’a açık olmasıdır; bilinçli bir duruş, içten bir yöneliştir.

Kalpte Allah bilinci oldukça; söz incelir, kırmayı değil onarmayı ister,

bakış yumuşar, insanı daha iyi görmeye başlar,

yol netleşir, karanlıklar bile bir hikmet taşır.

İşte hepimizi kapsayan hakikat:

Allah’ı unutmayan, kendisini de kaybetmez.

O’nu hatırlayanın hayatı güzelleşir; adımları sağlamlaşır; kalbi huzur bulur.